Tegen de klok in

Heey Hallo!

Het is weer een tijdje geleden maar we hebben het dan ook heel druk gehad de afgelopen periode. Keidruk met genieten gelukkig.

Woensdagochtend vroeg is Alexander dan godzijdank veilig in Kathmandu aangekomen! Het was heel onwerkelijk om hem na ruim 9 weken weer in het echt te zien, wel fantastisch hoor! Ook was het heel raar om weer live Nederlands te praten, face to face zeg maar. Maar dat wende al vrij snel. Na ons wat opgefrist te hebben in het hotel en te hebben ontbeten zijn we naar Swayambunath gelopen. Toen ik daar de eerste keer naar toe liep was ik al verdwaald maar ik dacht dat ik dat verdwaalpad nog wist. Ergens moeten we toch weer een verkeerde afslag genomen hebben want na een tijdje kwam niets mij meer bekend voor hahaha. Op den duur kwamen we uit op Durbar square, nu is dat toch een van de toeristische attracties van Kathmandu dus hebben we daar gelijk rondgekeken. Maar toch. Swayambu ligt zeg maar pal west van Thamel, en Durbar square pal zuid. Het is dus ergens niet goed gegaan.

Uiteindelijk na anderhalf uur ofzo gelopen te hebben kwamen we toch uit bij Swayambu. Weer die *)&^%$#-trap op maar het was weer prachtig! Deze keer zijn we aan de andere kant naar beneden gegaan. Daar is nog een heel pleintje met kleine tempeltjes en een zwembad voor apen!
Op de terugweg wist ik het verdwaalpad wel weer te vinden. Tot op zekere hoogte want toen we bijna in Thamel waren kwam het me weer niet bekend voor. Echt superstom! Gewoon alweer verkeerd gelopen. We zijn er wel gekomen hoor, het duurde alleen wat langer dan gedacht. De rest van de dag (van wat er nog overgebleven was) hebben we in het hotel doorgebracht met spelletjes spelen en gewoon rustig aan gedaan.

Donderdag waren we uitgenodigd door Principal sir om de tiende dag van Dashain bij zijn familie te vieren. Ik had via Jyotsna een soort adres gekregen. Toen we een taxi er naar toe namen bleek dit helemaal in de verkeerde richting te zijn. Hij moest omkeren en uiteindelijk was het adres ongeveer een half uurtje lopen van Thamel vandaan. Ik/we hebben iets met verdwalen, geen idee wat dat is. Bij de familie kwam de familiepriester langs. Hij zegende de moeder van Principal sir en gaf haar een tika. Daarna zegende zij alle andere familieleden op volgorde van oud naar jong. Ze gaf hen allen naast een tika ook geld. Daarna was Principal sir’s oudste broer aan de beurt. Ook hij gaf aan alle jongere familieleden een tika en geld, daarna was Principal sir zelf aan de beurt, dan zijn jongere broer etc. etc. Ofwel, hoe jonger je bent, hoe meer tika’s en geld je krijgt. De ceremonie werd gevolgd door een heerlijke lunch en drankjes. Daarna zouden ze gaan gokken maar wij gingen weer verder.

Ons originele reisplan was om na Kathmandu naar Lumbini te vertrekken, daarna Chitwan en dan Pokkhara. Maar in verband met de gascrisis was dit helaas niet mogelijk. De reisagenten in Kathmandu hadden ook aangeraden een prive taxi/chauffeur te huren voor deze rondreis. Dat zou hartstikke duur zijn. Gelukkig kwam ik met een geniaal (ja sorry heel onbescheiden maar ik was heel blij met deze ingeving) plan. De enige lijn die nog wel reed was tussen Kathmandu en Pokkhara, dus waarom niet in Pokkhara beginnen. Zijn we in ieder geval weg uit Kathmandu. Heel simpel maar we moesten er nog even op komen.
We hebben na het bezoek aan Principal sir dus de buskaartjes naar Pokkhara geboekt.
Vrijdag hebben we een wandeldagje gehad. Eerst wilden we naar het Paleismuseum maar deze was dicht in verband met Dashain. We zijn op zoek gegaan naar de Dharahara toren. Dit was eerst een beroemde toren in Kathmandu maar deze is helaas grotendeels verwoest door de aardbevingen. Nu staan de brokstukken er van er alleen nog.
Op weg er naar toe kwamen we een park tegen waar we nog een rondje in hebben gewandeld. Na de toren hebben we een taxi gepakt naar de Bouddha-area en zijn we naar Bodnath stupa geweest. Ook daar hebben we in de buurt rondgewandeld en stuitten we op een boeddhistische school. Jonge monnikjes waren lekker buiten aan het spelen. We mochten ook binnen in de tempel kijken. Deze was erg mooi.

Vanaf Bouddha zijn we naar Pashupati gelopen. Het was nogal een eind en ik had trek hahaha. Maar er was bijna geen enkele eetgelegenheid want alles zat dicht i.v.m Dashain. Onderweg hebben we nog wat stupa’s gezien en kwamen we eindelijk aan bij Pashupathi. Ennn aan de overkant van de ingang zat een piepklein eettentje. De mensen spraken geen engels en het waren piepkleine tafeltjes maar we hebben in ieder geval iets gegeten.

Bij de Pashupathi tempel vinden lijkverbrandingen plaats op hindoeïstische wijze. Langs het water stonden tientallen verbrandingsplaatsen. Toen we er net waren kwam er tegelijkertijd een ambulance aangereden met een dode erin. Deze was in witte doeken gewikkeld. De dode werd op een brancard gelegd en naar het water gedragen. Hier werden er oranje doeken op hem/haar gelegd. Het lichaam werd ‘gewassen’ voor zo ver dat kan met al die doeken. Daarna werd het met bloemenkransen – en blaadjes versierd en te drogen gelegd. Wat wierook er naast aangestoken. Als het droog genoeg was werd het vuur aangestoken en het lijk erop gelegd. Deze werd dan verbrand.
Het was een heel apart gezicht. Er waren ook kinderen in de rivier aan het spelen. Daar moet je toch niet aan denken, ze maakten torentjes van de ‘klei’. Ik vraag me af hoeveel ervan klei was en hoe veel as. Maar zo gaat het hier nou eenmaal.

Ik ga even de versnelling in want ik moet nog voor een week schrijven en anders zit ik nog 4 uur te typen.

Zaterdag: Vroeg op, de bus naar Pokkhara gepakt. Dit was een toeristenbus. Er zaten ook aardig wat (klagende) Nederlanders in. Tenenkrommend zoals zij neerkijken op de Nepalese mensen en gewoonten. Grrrrr
Pokkhara was een verademing. Schone lucht, mooie bergen en meer, geen stof en uitlaatgassen en een rustige laid-back sfeer! We belanden in een tentje aan het Phewa meer en hebben daar heerlijk gegeten en gedronken.

Zondag: Wandeldag. We zijn met een roeiboot (formaat kano) naar een andere oever van het meer gevaren. Vanaf daar moesten we flink klimmen op een bospad/trap en zijn we bij de World Peace Stupa gekomen. Het was schitterend! Zowel de stupa als het uitzicht! Het was een flink klim en het zweet gutste van ons lijf maar het was wel gaaf! Boven hebben we een koud colaatje gedronken en zijn we via de andere kant weer naar beneden gewandeld. Op de terugweg zijn we naar een grottempel en naar Devi falls geweest. Devi falls was een best wel harde waterval. Ik had gelijk zin om te zwemmen! (nog steeds trouwens). Daarna onze wandeling voortgezet naar het hotel en daar een paar potjes geduizend.

Maandag: Vandaag zijn we naar het Tibetaanse refugee camp geweest. Het was een heel knus (gezellig) dorpje. Aan de rand stond een klein tempeltje op een grasveldje met heeeeeel veel gebedsvlaggetjes. Echt een heel leuk gezicht. We hebben een beetje rondgestruind en zagen een vreemd soort stalen ‘arm’. Ik dacht dat het een steengroeve was. We zijn er even gaan kijken en het was een bungeejump platform. Nou mooi niet dat ik dat deed. Alexander zat nog te twijfelen maar heeft het ook niet gedaan (was niet zo spannend). We zorgden ervoor dat we om half 4 in de monastery waren want dan gingen de monniken chanten. Dat was leuk om eens mee te maken.

Dinsdag: We hebben geparaglided! We zouden om 9 uur opgehaald worden maar toen was het nog een beetje bewolkt. Het werd nu 12 uur ’s middags. Ik was wel een beetje zenuwachtig en vond het spannend maar het was werkelijk fantastisch! Een heel vrij gevoel! Nog steeds ben ik geen fan van hoogtes maar ik vond dit veel minder eng dan vliegen in een vliegtuig! Het was gaaf!

Woensdag: We hebben de rest van onze trip geboekt. Vanuit Pokkhara kunnen we een bus pakken naar Lumbini, van Lumbini naar Chitwan en van Chitwan naar Kathmandu. Top! Zo kunnen we toch alles nog doen en zien!
Ook heb ik mijn visum verlengd! Dit kon ook in Pokkhara en die office waren we bij toeval al tegen gekomen dus dat is mooi meegenomen. Ik mag blijven tot 5 december (maar ben wel van plan om 2 december terug te komen ;-) ) ’s avonds kwamen we een tentje tegen met een leuk bandje. Daar lekker blijven plakken tot sluitingstijd (half 12 hahaha).

Vrijdag: Kater en kutweer (Alexanders input van deze blog ;-) )

Zaterdag: Vroeg op! Bus naar Lumbini gepakt, duurde erg lang. Moesten anderhalf uur wachten ergens op benzine en kwamen in het donker aan. Vanwege stakingen kon de bus niet verder komen dan een plaatsje zo’n 25 km van Lumbini vandaan. We werden opgewacht door een soort electrische tuktuk, supergrappig! Die heeft ons naar het hotel gebracht. De volgende dag gingen we exploren.

Zondag: Lumbini: de geboorteplaats van Gautama Bouddha. Erg indrukwekkend, heet (Lumbini ligt aan de Indiase grens) en heel heel heel stil. Er is bijna niets.
Wel heeeeeeeeelll veel en hele mooie tempels!!! We hadden fietsen gehuurd om ze te bezoeken want soms lagen ze wat ver uit elkaar. Het waren tempels die (in opdracht van) verschillende landen waren gebouwd. Echt heel gaaf als je van tempels houdt.

Maandag (vandaag!): Heel vroeg op, half 5! Vijf uur vertrokken we weer met de elektrische tuktuk naar het busstation in Bhairawa. We hadden de lokale bus naar Chitwan. Daar zijn we nu. We blijven hier drie nachten en hebben een druk maar gaaf programma met o.a. in bad met olifanten, jeepsafari, olifantensafari, tijgers en neushoorns spotten etc. Straks gaan we wandelen door de omgeving, naar een zonsondergangplek en naar een traditionele dans kijken.

Ik had wat eerder weer moeten schrijven want nu is alles in het kort. Maar zoals je misschien op kan maken uit mijn verhaal doen we gewoon erg veel nu. Ook verschilt het dat Alexander er nu is en ik mijn ervaringen, gedachten en gevoel al ter plaatste kan delen. Maar voor de volgende keer zal ik proberen het weer wat meer up to date te houden.

Nu gaan we weer verder met genieten!

Dooeeiii!!!