Regen, YCD en Kathmandu

Hoi Allemaal,

Weer veel belevenissen de afgelopen week! Op school had ik het razend druk met lesgeven, invallen voor mijn mentor, repeteren voor de YCD etc. etc.

Woensdag was het zoals gewoonlijk mijn vrije dag en zijn Jyotsna ma’am en ik weer naar Kathmandu geweest. We hebben de stupa Bodhnath bezocht. Wat een mooi plein zeg! De stupa zelf was helaas deels verwoest maar ze waren druk bezig met het opnieuw opbouwen er van.
Er staan prachtig mooie houten gebouwen om de stupa heen. Ook een hele mooie tempel. Echt alles was rijkelijk gedecoreerd. Van wandschilderijen tot het plafond, echt ontzettend mooi! Het voelde heel goed om de tempel te bezoeken.
Daarna wilde we wat drinken in een pas geopend cafeetje maar konden de weg niet zo goed vinden. We zijn twee keer van richting veranderd in dezelfde straat. Ondertussen begon het te spetteren. Na een klein beetje gespetter gingen de kranen open en was het echt een flinke moessonbui, een echte flinke! Eerst liepen we met zijn tweeën onder mijn paraplu maar toen het echt losbarstte schuilden we in een winkeltje.Toen we dachten dat het wat minder werd zijn we weer gaan lopen. Maar het derde stadium van de bui naderde en binnen 2 seconden waren we door en door nat! Toen zijn we maar gewoon gaan lopen, op zoek naar dat cafeetje. Onderweg moesten we straten oversteken die in rivieren waren veranderd! Ook de afvoer kon het niet meer aan en het water spoot eruit! Kletsnat zijn we bij het cafeetje aangekomen en hebben lekker twee koppen thee gedronken (de thee wordt hier trouwens met melk en suiker gemaakt. De eerste kop 3 weken geleden vond ik niet lekker, nu ben ik er aan gewend en gaat het wel). We zijn toen op weg gegaan naar het restaurant van Jyotsna’s oom. Jyotsna had nog wat kleding liggen, ik kreeg een bloemetjesgordijnjurk en een legging. Het was in ieder geval droog en het paste nog ook.
We hebben er wat gegeten en zijn toen weer terug naar school gegaan.

Vrijdag gingen de Junioren en grade 9 en 10 naar huis. Ik ben met hen en het meisjesbasketbalteam meegereden naar het afzetpunt. Toen iedereen netjes was opgehaald zijn we naar een andere school gereden waar een groot basketbalveld was. De meisjes speelden namelijk de kwartfinale van een scholencompetitie. Het was heel spannend, heel lang lagen ze achter maar ze haalden weer veel in. Uiteindelijk verloren ze met 23-24. Heel lullig. Ze huilden tranen met tuiten. Ik denk dat de kinderen op school gewend zijn om veel te krijgen waar ze om vragen en dus nogal verwend zijn, nu ze dus eens niet wonnen was het verlies zwaar voor hen. Zij werden vanaf die school opgehaald door hun ouders.

Zaterdag vond de YCD plaats uitgevoerd door grade 7 en 8. Ook was het Krishna Janamashtmi, de geboortedag van Krishna. Hier werd ook aandacht aan besteed. Alles werd uit de kast gehaald. Kostuums waren gemaakt, verlichting, decor, het zag er prachtig uit en de leerlingen deden het erg goed! Het waren optredens met traditionele dansen, moderne dansen, naja die tulpen dan, orkest en koor etc. Ik heb een paar optredens gefilmd en zit daar nu nog van na te genieten. Ik vond de promotie van Aladdin de musical het mooist. Volgens mij had ik al gezegd dat grade 9 en 10 deze in september opvoeren in een theater in Kathmandu. Grade 8 had een soort promotiecompilatie neergezet en het was spectaculair! Dat belooft wat te worden met de echte musical!

Een uur nadat de YCD was afgelopen gingen alle leraren met de schoolbus naar Kathmandu. Ik werd ergens afgezet en wist niet waar ik was. Toen ik twee jongens tegenkwam en ik de weg vroeg richting Thamel vertelden ze dat ze net klaar waren met werken en wat gingen drinken in Thamel. Ik kon dus mooi met hen meelopen. Eenmaal in Thamel besloten ze dat ze me wel naar mijn hotel zouden brengen in Khaldara, vlak bij Thamel. Het was een wirwar van straatjes en zij en ik wisten het niet te vinden. Na twee telefoontjes naar het hotel en 3 kwartier lopen kwamen we aan. Ik wilde ze uitgebreid bedanken omdat ik zo veel van hun vrije tijd opslokte en ze wat geven om een koud biertje o.i.d. te kopen maar daar moesten ze niks van hebben! Ze wilden het echt niet aannemen. Dat is, weet ik nu, de mentaliteit van heel veel Nepalezen.
Mijn hotel is meer dan prima! Het ligt op 3 minuten loopafstand van Thamel, als je de weg weet hahaha. Ik slaap op de vijfde verdieping en heb een zitkamertje, slaapkamer met 2 bedden, badkamer met warme douche (!!) en een balkon tot mijn beschikking. Op het balkon kijk ik uit over een deel van de stad, de bergen erachter en Swayambu stupa, schitterend! En dat voor 25 euro voor 4 nachten!

Vandaag ging ik exploren. Ik wilde Swayambu bezoeken. Ik werd weer eens om kwart voor 6 wakker helaas en moest wachten tot de winkels open gingen en ik kon ontbijten. Iedereen spreekt je hier aan. Gewoon uit vriendelijkheid, om hun engels te oefenen of omdat ze gewoon zin hebben om een praatje te maken. Ook zijn veel van die mensen dan uit op telefoonnummers. Die geef ik ze wel, alleen de mijne niet hahaha. En als ik vriendelijk aangeef dat ik graag alleen wil lopen vinden ze dat ook prima. Meet een handshake en ‘nice to meet you’ is het dan ook echt klaar. Ze zijn totaal niet opdringerig.
Na het ontbijt ging ik dan op pad naar Swayambu stupa. Het had een half uurtje lopen moeten zijn maar op den duur kwam ik op een zand- en keienpad en was ik ergens verkeerd gelopen. Echt, ik verdwaal overal maar kom ook overal wel weer terecht. Ik had geen zin om terug te gaan (ik had toch geen haast en vond het wel interessant) dus liep door. Om mij heen zag ik wel wat vervallen huizen door de aardbeving maar ook veel mensen aan het werk voor de wederopbouw. Ineens kwam ik in een soort bosje midden in de stad en ik zag rijstsawa’s. Op elke ongebruikte vierkante meter worden gewassen verbouwd. Ik vond het leuk om te zien, van het toeristiche Thamel, vele stenen gebouwen en nu ineens in het groen en houten – of golfplaten huisjes. Mensen waren met hun dagelijkse dingen bezig. Het doen van de was, zichzelf wassen bij de pomp, hun huis aanvegen en overal werd ik begroet met een supermegavriendelijke ‘namste’. Deze mensen zien er erg gelukkig uit! Het ontroerde me zelfs een beetje, soms heb je het gevoel dat je uit elkaar spat van geluk omdat je allemaal vriendelijke mensen om je heen hebt. Dat had ik hier dus.
Uiteindelijk kwam ik bij Swayanbu aan. Aan het begin van een heeeeeeele lange steile trap werd ik verwelkomd door Boeddha’s. Schitterend! Langs de trap zaten mensen te kaarten, thee te drinken, verkopertjes en een enkele bedelaar. Ook werd ik tijdens het hijgen en puffen vergezeld door vele apen. Deze apen waren niet brutaal, ze deden gewoon hun ding.
Eenmaal boven had ik een prachtig uitzicht op de stad! Om de stupa heen waren gebedsmolens, urnen, tempeltjes en winkeltjes. De stupa zelf is witgekalkt en op de ronding staat een hele mooie gouden ‘toren’ met 13 wijsheidsringen en de ogen van Boeddha. Ook op deze plek moest ik even slikken. Het deed gewoon iets met me.
Na een koude cola light te hebben gedronken (dat gunde ik mezelf wel na die trap) en mijn ogen uitgekeken te hebben liep ik weer terug. Nu wist ik de weg wel (tenminste, dezelfde weg zoals ik heen gelopen was). In het hotel kwam ik erachter dat ik vier uur lang weggeweest was. Nou, het heeft me een mooie wandeling opgeleverd!

Tot woensdag ben ik hier in Kathmandu met als voornaamste doel uitrusten van de stage. Er staan nog best wat dingen op mijn bucketlijst voor hier maar ik zie wel wat er van komt. Ik ga me nu in ieder geval afspoelen (alles maar dan ook alles zit onder het stof) onder de WARME! Douche en dan lekker in bed liggen. Ouwewijverig he!

Tot schrijfs!!