Dag 111, dag Nepal

Hallo Allemaal,

Dag 111 in Nepal. Na 16 weken is de tijd aangebroken om afscheid te nemen van dit schitterende land.
Het gevoel dat het bij mij oproept is heel dubbel. Ik zal heel blij zijn om jullie (vrienden, familie) weer te zien. Maar ik kan ook niet zeggen dat ik graag naar huis kom.
Ik ga dit land met zijn mooie natuur en schitterende mensen, cultuur en instelling enorm missen.

Het mooiste scenario zou zijn dat jullie allemaal hier zouden komen hahaha. Dan heb ik het beste van allebei! Maar dat is niet mogelijk. Ik ben al enorm verwend met de weken dat Alexander er was en de weken met mijn moeder. Zoiezo ben ik erg verwend met deze reis. Ik kom terug boordevol nieuwe ervaringen en ik probeer zo veel mogelijk aspecten en ervaringen die ik heb opgedaan mee te nemen naar mijn levenswijze in Nederland.

Mocht ik je binnenkort zien, bereid je dan voor dat ik nog in mijn after-reis blues kan zitten. Klinkt erg ondankbaar en is niet leuk maar daar heb ik vaak last van na het reizen. Vraag ook alsjeblieft niet: ‘Hoe was je vakantie?’. Ten eerste was het doel van deze reis om mijn minor Internationalisering te volbrengen. Daar heb ik hard voor gewerkt. Daarna was het inderdaad vakantie maar ook dat voelde als meer dan gewoon een vakantie met de contacten en ervaringen die ik heb gelegd en opgedaan. Ten derde kan ik een gevoel van ruim drie en een halve maand die zo veel verschillende aspecten had (van school tot tropisch Lumbini tot het koude hooggebergte) simpelweg niet verwoorden in een ‘was leuk’, ‘goed’ of ‘fantastisch’. Dan komt deze reis niet tot zijn recht. Ok, dit klinkt allemaal heel negatief. Wat dan wel te doen? Een hele dikke knuffel geven en gewoon normaal doen hahaha. Natuurlijk vertel ik je graag over alles en mag je honderdduizend vragen stellen! Maar dat komt dan wel spontaan. Ik weet het anders ook niet. Ben nu blij en verdrietig tegelijkertijd.

De afgelopen dagen hebben moeders en ik in Kathmandu doorgebracht. Uitrusten van de trek want die is best inspannend geweest. We hebben voornamelijk gewoon aangerommeld. Wandelingetje hier, shopje daar etc. En lekker veel tijd lezend en schrijvend op het balkon doorgebracht. Vanmorgen zijn we naar het kantoor van Turkish Airlines gelopen (in een keer goed voor de verandering!). Daar hebben we voor beide vluchten de stoelen alvast vast kunnen leggen zodat we in ieder geval naast elkaar zitten. Voor mij in ieder geval al een hele geruststelling. Ook hebben we in een internetcafeetje onze visums voor Turkije uitgeprint. Door de oliecrisis die nog steeds aan de gang is moeten we een tanklanding maken in India. Daardoor loopt er zo’n vertraging op dat er die avond geen vlucht van de airline meer van Istanbul naar Amsterdam gaat. We moeten daar dus een nachtje doorbrengen om drie december thuis te komen. De grote tassen zijn ook al grotendeels ingepakt. Al het zakelijke is dus geregeld.

Wat ik dan ga missen hier?

1.De prioriteiten die de mensen stellen. Familie en contacten heeft hier de eerste prioriteit. Ondernemers sluiten daar gewoon hun winkeltje voor. Kunnen wij in Nederland nog wat van leren, overal toestemming voor moeten vragen aan een baas of ‘uit de structuur (openingstijden, kantooruren)’ stappen.

2. De spontaniteit van de mensen vind ik hier heerlijk. Er worden veel minder afspraken van tevoren gemaakt. Als de mensen elkaar op straat tegen komen besluiten ze dan om tijd met elkaar door te brengen, of niet.

3.Onwetendheid. In Nederland word je overspoeld met informatie over wat wel of niet goed voor je zou zijn (voeding, lifestyle, etc.). Hier gaan ze veel meer uit van gewoon gezond verstand en hebben niet zo veel media’wijsheid’.
Ook qua wereldnieuws vond ik het heerlijk om deze maanden even lekker mijn kop in het zand te steken. Weg van alle ellende. Onder nieuws over de aardbeving en de nog steeds aanhoudende crisis tussen Nepal en India kom je natuurlijk niet uit en ik zou ook zeker op de hoogte blijven van nieuws, dat vind ik wel belangrijk. Maar ik zal het wel beperken om niet doodongelukkig te worden van al het negatieve nieuws.

4. Cultuur. Er zijn heel veel culture dagen en feesten. Iedereen neemt daar ook deel aan. De geloofsovertuigingen gaan kriskras door elkaar heen. Op een boeddhistische stupa staan ook Hindoeïstische tempeltjes. Het wordt allemaal gerespecteerd en niet moeilijk over gedaan.

Dit is een korte opsomming van wat ik het mooist vond van het land. Maar ik heb ook zeker dingen waar ik naar uit kijk!

1. Ik ga de mensen en dieren van wie ik hou en het leuk vind om mee om te gaan weer zien!
2. De platheid van Nederland (na al dat klimmen en dalen ben ik blij dat het inspannendste qua hoogteverschil ‘de dijk op fietsen’ zal zijn).
3. Het comfort van een bank, koelkast en een ‘eigen thuis’ (met een superlieve kerel), met pyjama aan met een kleedje en poes op schoot een filmpje kijken in de koude maanden (ook de luxe van een verwarming hoort daar bij).
4. Alles is dichtbij. Het is heel makkelijk om je te vervoeren in NL.

Nog een laatste noot:
Nepal heeft het nu echt heel zwaar. India is Nepal aan het saboteren omdat zij geen invloed meer uitoefenen op de Nepalese overheid. Dit uit zich door blokkades bij de grens. Er is nu al ruim twee maanden een gascrisis aan de gang waardoor er transporten niet plaats kunnen vinden. Transporten waar ook medicijnen en levensmiddelen onder vallen. Het toerisme stelt dit jaar echt al helemaal niks voor en zij zijn oprecht blij met iedereen die iets koopt in de lokale winkeltjes, gebruik maakt van een taxi of in een restaurant komt eten. Zelfs in deze crisis en na de aardbeving blijven de mensen nog altijd vriendelijk, lief en spontaan. Nog steeds zijn er geen bedelaars op straat om zomaar geld te vragen. Het land is nu aan het kijken naar andere bronnen en zelfvoorziening. Persoonlijk hoop ik dat het hen lukt want er is ook al een beetje sprake over een eventueel verbond met China. Dan zijn ze weer afhankelijk en zit het land weer in hetzelfde schuitje. Van de aardbeving is weinig meer te zien. Het land is zich in dat opzicht weer flink aan het herstellen. Zo, dat was ook even een heeeeeeeele korte politieke update. Volgens mij ben ik in een rumoerige tijd gekomen. Eerst de nieuwe constitutie en als gevolg daarna de crisis door India maar ook al een beginnetje met de plannen voor eigen voorziening. Best cool, wetende dat ik naar huis ga. Maar voor de mensen hier nu even niet.

Goed, dit was het dan denk ik..... Ik kijk er naar uit iedereen weer te zien (ja echt, ook al klonk ik in het begin negatief). Ik heb er geen idee van waar en wanneer mijn volgende reisdagboek vandaan getypt zal worden. Dat zien we wel weer!

Bedankt voor de interesse, het lezen en de leuke reacties!

Doei!!!